"In alle dingen"

In deze serie bied ik tien beschouwingen aan over opvoeden tot vrijheid. Ze zijn alle rechtstreeks of onrechtstreeks geïnspireerd aan de ignatiaanse traditie. (5/10)   Het is van het grootste belang om op te voeden vòòr iets, eerder dan tegen iets. Opvoeding dient niet in de eerste plaats preventief, defensief of reactief te zijn, beschermend tegen alle mogelijke reële of ingebeelde gevaren. Angst en wantrouwen zijn de slechtste raadgevers. Het is veel  levengevender om op  te voeden vanuit positieve idealen. Sleutelwoord is in de opvoeding dient te zijn vertrouwen, en als het even kan, “proactief” vertrouwen : een vertrouwen dat vérder gaat, dat niet moet verdiend worden maar dat zo maar gegeven wordt. Vertrouwen dat risico’s durft nemen. Als er één plaats is waar dit vertrouwen fundamenteel is, is het de relatie ouder-kind. Ook voor pubers en adolescenten (tot ver in de 20), hoe stoer, onverschillig of ongenaakbaar ze zich kunnen voordoen, behoren de ou...

Graag dit citaat uit de autobiografie van Theresia van Lisieux, monument van de geestelijke litteratuur. "In het begin van mijn geestelijk leven, toen ik zo’n dertien, veertien jaar was, vroeg ik me af waar  ik later nog vooruitgang in kon boeken. Ik dacht ik de volmaaktheid onmogelijk nog beter begrijpen kon.  Algauw heb ik ingezien dat hoe verder iemand op deze weg komt, hoe meer hij verwijderd denkt te zijn van het doel. Nu berust ik erin mezelf nog altijd onvolmaakt te zien en vind ik er mijn vreugde in."

In dit podcastgesprek met Jorieke en Thijs praat ik voluit over mijn nieuwe boek "God zelf ontmoeten. Retraite met het leven van Jezus". Ik vertel welke de verrassende oorsprong is van dit boek, hoe je het best met dit boek aan de slag kan gaan, waarom het lichaam zo belangrijk zo belangrijk is bij het bidden, welke de verrassende impact kan zijn van deze retraite, aan welk ritme je het best deze retraite doet, en veel meer. Klik hier om naar de podcast te luisteren  of op onderstaande foto.     Klik hier om dit boek te bestellen

Gisteren, vrijdag 24 oktober 2025, gingen de verzamelde hogere oversten van de jezuïeten wereldwijd op bezoek bij paus Leo, om te horen wat hij hen te zeggen had. Hieronder vind je een uittreksel waarin de paus de zending die hij geeft aan de Sociëteit van Jezus samenvat.  De eerste twee paragrafen verschillen weinig of niet van de zending die vorige pausen gaven. De derde paragraaf vind ik intrigerend. De Kerk heeft jullie nodig aan de grenzen — of die nu geografisch, cultureel, intellectueel of spiritueel zijn. Dat zijn plekken van risico, waar vertrouwde kaarten niet langer volstaan. Daar worden jullie, zoals Ignatius en de jezuïetenmartelaren die hem volgden, geroepen om te onderscheiden, te vernieuwen en te vertrouwen op Christus, “met de gordel van de waarheid om de heupen, de borstplaat van de gerechtigheid op de borst, en de voeten geschoeid met de bereidheid om het evangelie van de vrede te verkondigen” (Ef. 6,14-15). Wanneer de Geest het apostolisch lichaam naar andere oo...

Het is eigen aan Gods goedheid om wat de duivel aanvalt  met de grootste bitterheid, te  verdedigen met de grootste handigheid. Ignatius van Loyola 

Gisteren publiceerde medebroeder Leo De Weerdt deze recensie van mijn nieuwe boek op zijn Facebookaccount. Ik vind ze boeiend en to the point.   Momenteel lees ik “God zelf ontmoeten” – retraite met het leven van Jezus , van mijn medebroeder Nikolaas Sintobin. Een boek dat vernieuwend aanvoelt omdat het de “Geestelijke Oefeningen” van Ignatius van Loyola (1491-1556) niet presenteert als iets ingewikkelds of afstandelijks, maar als een manier van bidden die je stap voor stap kunt ervaren in het gewone leven. Het boek is opgezet als een Ignatiaanse retraite voor thuis (of elders) — een kans in ieder geval om, midden in het gewone leven, te herademen en te luisteren naar wat er vanbinnen leeft.   Aan de hand van tien momenten uit het leven van Jezus helpt de auteur om stap voor stap stil te staan bij thema’s als aandacht, vertrouwen, nabijheid en vrijheid. Elke etappe combineert een kort evangelieverhaal met heldere uitleg, vragen om over na te denken en eenvoudige oefeningen die...

In deze serie bied ik tien beschouwingen aan over opvoeden tot vrijheid. Ze zijn alle rechtstreeks of onrechtstreeks geïnspireerd aan de ignatiaanse traditie.  (4/10)     De relatieve levensbeschouwelijke leegte waarin vele jongeren opgroeien heeft als gevolg dat er een groeiende openheid ontstaat t.a.v. voorstellen van zin en duiding. Het is perfect mogelijk om met jongeren te spreken over godsdienst. Als je 12-jarigen of 18-jarigen in een abdij een monnik laat ontmoeten, dan is er een grote aandacht, en kan er een buitengewoon gesprek ontstaan. Jongeren gaan (zo goed als) nooit naar de mis, maar een “echte” mis dat willen ze wel eens meemaken. De tijd van de ideologische generatiekloof en van het a priori verwerpen van elk levensbeschouwelijk aanbod is voorbij.   Die vernieuwde openheid ontwikkelt zich echter op een bodem van een “voor de hand liggende” zinloosheid, subjectivisme en relativisme. Alles kan waar zijn, en ongeveer alles staat op hetzelfde ...

Als je groot en sterk en machtig bent – of denkt te zijn – dan durft het weleens te gebeuren dat je meent dat je iets meer mag dan anderen. De hele wereld draait immers toch om jouw persoon.  Meestal komt er vroeg of laat de ontnuchterende confrontatie met de werkelijkheid. In onderstaand filmpje wordt dit op humoristische wijze uitgebeeld. Probleem is echter dat deze dynamiek op heel wat plaatsen en wijzen in onze wereld bestaat. De uitkomst is vaak helemaal niet grappig. Klink op deze link of op onderstaande afbeelding.

Onderstaande mijmering van James Martin sj, een Amerikaanse medebroeder, vond ik de moeite waard om voor u te vertalen uit het Engels. God ervaren als je kwetsbaar bent Ziehier een uitspraak die vaak verkeerd wordt geïnterpreteerd: “Vele mensen voelen zich aangetrokken tot God als ze lijden”. Bij ziekte, ruzie in thuis, jobverlies, overlijden van een dierbaar iemand … zeggen mensen nogal eens dat ze zich op een nieuwe manier tot God richten. Atheïsten, agnosten en mensen met een sceptische geest wijten dit graag aan wanhoop. De persoon in kwestie, zo zeggen ze, kan zich tot niemand of niets anders meer richten, en daarom richt die zich maar tot God. Aldus beschouwd is God louter een kruk voor de zwakkeling, een vluchtheuvel voor de bijgelovige of een haalbare kaart voor de onnozele. Maar in het algemeen richten wij ons, als we lijden, niet tot God omdat we plotsklaps irrationeel geworden zijn. Het is eerder God die ons nu kan bereiken omdat onze verdedigingsmechanismen minder...

In deze serie bied ik tien beschouwingen aan over opvoeden tot vrijheid. Ze zijn alle rechtstreeks of onrechtstreeks geïnspireerd aan de ignatiaanse traditie. (3/10)     Binnen een cultuur van het tijdelijke, het veranderlijke en het onzekere gaan jongeren spontaan teruggrijpen naar de talrijke vormen van genot die vrij beschikbaar zijn. Het mag dan kortstondig zijn, je kan het wel consumeren wanneer je dat zelf wil. Al vervult het niet echt, het maakt de leegte draaglijk … De kickcultuur. Je weet dat het niet veel voorstelt, maar je hebt het ten minste gehad. Vele vormen van “onlust” kunnen zo vrijwel onmiddellijk gekalmeerd worden door “genotsmiddelen” (alcohol, smartphone, internet, snoep en koek, medicatie, drugs …). Wie niet geniet is een sukkelaar. Het is je eigen schuld als je niet geniet. Afwezigheid van genot, je (tijdeli jk) ongelukkig voelen heeft geen plaats, moet vermeden worden. We leven als het ware in een  dictatuur van het genieten. Geniet...

Hieronder kan je mijn homilie lezen voor deze zondag. 29ste zondag door het jaar - jaar c Ex ‪ 17,8-13                    Ps. ‪ 121             2          Tim ‪ 3, 14-17.4,1-2      Lc ‪ 18, 1-8 Het was een voorjaarse zondagmiddag van 1999. Als kersverse diaken zou ik voor het eerst een kindje dopen. Na afloop sprak ik de pastoor die ook een doop had gehad. Hij had afspraak met de familie, aan het einde van de mis. Het was niet zeker dat ze bij de mis zouden kunnen zijn. En inderdaad, toen de mis begon om 11u, was de familie er niet. Maar om 12u waren ze er nog steeds niet. Om 2 uur in de middag had de pastoor er de brui aan gegeven. Net vóór onze doop had hij een telefoontje gekregen van de vader. Die was toch zo verveeld. Neen, ze waren de doop echt niet vergeten. De fami...

Verlang ernaar dat iedereen je helemaal mag kennen, zowel van binnen als van buiten. Ignatius van Loyola

  Wie zou jij graag ontmoeten en in de armen sluiten?   Wat ben je bereid daarvoor te doen of niet te doen of niet meer te doen?   Wie zou jij graag ontmoeten en in de armen sluiten, ook al kan dat misschien niet? Klik hier of op onderstaande afbeelding om deze mooie beelden te bekijken.

In deze serie bied ik tien beschouwingen aan over opvoeden tot vrijheid. Ze zijn alle rechtstreeks of onrechtstreeks geïnspireerd door de ignatiaanse traditie. (2/10) Bepaalde tendensen in onze postmoderne cultuur houden ons een veel beperkter vrijheidsbegrip voor. In die betekenis is vrijheid   iets dat je geleidelijk aan verliest naarmate je ouder wordt. Want, naarmate je ouder wordt moet je verantwoordelijkheid opnemen, en kan je niet meer “om het even wat” doen.   Vrij zijn betekent dan: ik mag doen wat ik wil waar en wanneer en met wie ik dat beslis. Deze benadering herleidt de vrijheid tot het ja of nee mogen zeggen. Ik doe het, of ik doe het niet, al naargelang ik er al of niet zin in heb. Dit ja of neen kunnen zeggen is zeker een voorwaarde om van vrijheid te kunnen spreken. Het gaat hier over de vrije wilsbeschikking (liber arbitrium). Maar als vrijheid zich hier toe beperkt, dan is het eigenlijk een lege doos. Deze tendens wordt in belangrijke mate verst...

Anthony de Mello sj (1931 – 1987) was een   Indisch jezuïet en psychotherapeut. Hij had veel aandacht voor de dialoog tussen de ignatiaanse spiritualiteit en de Indische wijsheidstraditie. De Mello is bekend om zijn korte verhaaltjes. Tegen iemand die in de problemen zat en hem om hulp vroeg, zei de wijze: “Wil je echt genezen worden?”   “Waarom zou ik anders bij u komen?” “Je moest eens weten; mensen komen vaak om een heel andere reden.” “O ja? Hoe zit dat dan?” “Ze komen hier dan niet om genezing – dat is te pijnlijk – ze komen om verzachting van de pijn.” Tegen zijn leerlingen zei hij later: “Mensen willen genezing op voorwaarde dat zij die kunnen krijgen zonder pijn, maar dat is hetzelfde als vooruitgang willen maken zonder te veranderen.”

In deze serie bied ik tien beschouwingen aan over opvoeding. Ze zijn alle rechtstreeks of onrechtstreeks geïnspireerd door de ignatiaanse traditie. (1/10) De grote levensbeschouwelijke systemen beschouwen doorgaans vrijheid als iets dat je geleidelijk aan opbouwt doorheen het leven.  Zo kan je, bijvoorbeeld, stapsgewijs leren omgaan met de beperkingen die je kenmerken als mens.  En met de jaren en door de ervaring kan je meer vertrouwd worden met datgene wat jouw diepere verlangen is, met wat jou echt doet leven, kortom met de heel eigen invulling van wat menszijn voor jou betekent. De vrije mens is diegene die er steeds meer in slaagt om, doorheen bewuste keuzes, in zijn leven in te gaan op zijn unieke roeping als mens. De echt vrije mens is diegene die niet steeds verdwaalt op zijwegen, of zich laat verlokken in opwindende maar uitzichtloze verleidingen. Vrijheid, in deze betekenis, is dus iets wat je geleidelijk aan verwerft, is de vrucht van een levenslange groei...

Dankbaarheid kan vanzelfsprekend niet worden afgedwongen. “Je zou dankbaar moeten zijn”, snauwen we soms onze kinderen toe. We zeggen dit bijvoorbeeld als ze de maaltijd niet lekker vinden en met hun eten beginnen te spelen. “Weet je hoeveel kinderen er op de wereld met honger naar bed gaan? Die zouden nogal eens blij zijn met zo’n diner.” Hoewel goedbedoeld, met dergelijke bemerkingen gaan de gestoofde aubergines toch niet beter smaken. Dit is althans niet het geval voor de kinderen rond mijn tafel. We beseffen heel goed dat dankbaarheid niet kan worden afgedwongen. Maar toch stellen we vast hoe we ons blijven inspannen om onze kinderen tot meer dankbaarheid te dwingen. En we proberen hetzelfde te doen bij onszelf. We beseffen dat er zoveel is om dankbaar voor te zijn. In mijn persoonlijk leven maken de volgende zaken mij dankbaar: het wonder dat ik kinderen heb gekregen. Er is het gegeven dat ik onbeperkt toegang heb tot voedsel en drinkbaar water. Ik heb het geluk o...

Lucas 17, 11-19: 28 ste zondag C, 12 oktober 2025   Op zijn reis naar Jeruzalemtrok Jezus door het grensgebied van Samaria en Galilea.Toen Hij een dorp binnengingkwamen Hem tien melaatsen tegemoet;zij bleven op een grote afstand staan en riepen luidkeels:“Jezus, Meester, ontferm U over ons!”Hij zag hen en sprak:“Gaat u laten zien aan de priesters.”En onderweg werden zij gereinigd.Een van hen keerde terug toen hij zag dat hij genezen was,en hij verheerlijkte God met luide stem.Vol dankbaarheid wierp hij zich voor Jezus’ voeten neer,en deze man was een Samaritaan.Hierop vroeg Jezus:“Zijn niet alle tien gereinigd?Waar zijn dan de negen anderen?Is er niemand teruggekeerd om aan God eer te brengendan alleen deze vreemdeling?”En Hij sprak tot hem:“Sta op en ga heen; uw geloof heeft u gered.”   Ouders doen het telkens weer. Als hun jong kind iets krijgt vragen ze: wat zeg je nu? Geleidelijk aan leert het kind dan dat het dank je dient te zeggen. Danken is iets dat je dient te leren...

Roep in je verbeelding even Jos op, 22 jaar, die uit stelen gaat om zijn drugshonger te kunnen stillen. Hij breekt bij mensen binnen en steelt wat hij daar aan waardevols vindt. Een oude vrouw die ’s nachts te bed ligt, hoort hoe er beneden een raamglas  gebroken wordt. Zij is dood van schrik en voelt zich zo onveilig dat zij uit haar huis weg zou willen, maar dat kan ze niet alleen. Ik vraag mezelf dan af: “Hoe kijkt onze God, een God van medelijden, naar Jos?” Ik denk dat God niet anders kan dan gerechtigheid te verlangen voor de oude vrouw en voor de honderd anderen die Jos schrik heeft aangejaagd. Maar wat verlangt hij voor Jos? Ik weet het niet. Denk aan Gerry. Hij is 18 en besteelt weerloze mensen om zijn drugsverslaving te kunnen voldoen. Waarom? Omdat drugs het enige middel zijn om te kunnen leven met zijn verleden: als kind werd hij seksueel misbruikt. Hoe kijkt God, een God van medelijden, naar Gerry? Ik durf niet te beweren het te weten. Ik twijfel eraan of er hier we...

Luistervriendelijk spreken, hoe doe je dat? Een ignatiaans perspectief door Nikolaas Sintobin sj. 5/5   4.      Het is wat het is  laat je verrassen   Je terugblik gaat over je gewone leven. Vaak zal je inbreng dus behoorlijk gewoon zijn. Het is niet nodig om steeds creatief, origineel of spitsvondig te zijn. Het is wat het is. Het komt erop aan van steeds beter te leren luisteren naar hoe Gods Geest spreekt in je gebed en in je dagelijkse leven. Dat is het mooiste dat je te bieden hebt aan de anderen.   Ook hier is een paradox. Naarmate je beter leert luisteren en onderscheiden in dat gewone leven van jou zal je ook makkelijker verrast kunnen worden. Naarmate je door het terugblikken meer toegang krijgt tot je innerlijkheid zal je ook meer subtiele, soms heel onverwachte bewegingen in je hart op het spoor kunnen komen. God is altijd anders. Hij is groter, mooier, verfijnder, milder, creatiever dan wij ook maar kunnen vermoeden. Nikolaas Sintobin sj

Anthony de Mello sj (1931 – 1987) was een   Indisch jezuïet en psychotherapeut. Hij had veel aandacht voor de dialoog tussen de ignatiaanse spiritualiteit en de Indische wijsheidstraditie. De Mello is bekend om zijn korte verhaaltjes. De wijze ging graag om met gewone mensen, maar wantrouwde hen die een reputatie van heiligheid hadden. Tegen een leerling die hem om advies vroeg over het huwelijk, zei hij: “Zorg ervoor dat je niet met een heilige trouwt.” “Maar, waarom niet?” Het antwoord was: “Omdat dat de zekerste weg naar het martelaarschap is.” Anthony de Mello sj

Onschuld  en heilig leven zijn op zich waardevol en overtreffen al het overige. Maar als ze niet gepaard gaan met voorzichtigheid en een goede wijze van omgaan met de naaste, dan zijn ze gebrekkig en zwak.  Ignatius van Loyola